សូមថ្វាយបង្គំព្រះសម្ពុទ្ធ | ប្រសើរបំផុតក្នុងលោកា |
ជាគ្រូនៃមនុស្សនិងទេវតា | ទ្រង់ត្រាស់ទេសនាប្រដៅសត្វ ។ |
ចង្អុលឲ្យដើរផ្លូវកណ្ដាល | មាគ៌ាត្រកាលអាចកម្ចាត់ |
ទុក្ខភ័យចង្រៃឲ្យខ្ចាត់បាត់ | អាចកាត់សង្សារនិងទុក្ខបាន ។ |
សាសនាព្រះអង្គនៅសព្វថ្ងៃ | ឲ្យមាននិស្ស័យពីបុរាណ |
ប្រឹងរៀនប្រឹងស្ដាប់ចេះចាំបាន | កាន់តាមលំអានបានក្ដីសុខ ។ |
ឥតមានសុខណាស្មើក្ដីស្ងប់ | បញ្ចប់ត្រឹមសុខឃ្លាត់ចាកទុក្ខ |
តាំងពីលើកនេះតទៅមុខ | ក្ដីសុខនឹងមានព្រោះធម៌ស្ងប់ ។ |
ខ្ញុំសូមបង្គំឆ្ពោះព្រះធម៌ | ព្រះសង្ឃបវរទាំងសព្វថ្ងៃ |
រួមជាត្រៃរ័ត្នគួរគោរព | ជាម្លប់ត្រជាក់នៃលោកា ។ |
ព្រះរូបព្រះធាតុនៃព្រះពុទ្ធ | សុទ្ធតំណាងអង្គព្រះចេស្ដា |
សូមគុណត្រៃរ័ត្នជួយខេមរា | ឲ្យបានសុខាតរៀងទៅ៕ |
បងឃ្លាតតែកាយ But think of you!
បងឃ្លាតតែកាយ But think of you! | ||
Monday បងចង់ Visit ពៅ | Tuesday បងត្រូវ go hiking | |
Wednesday រៀមគិត buy a ring | Thursday បង bring it to you | ។ |
Friday រៀមគិត say good bye | Saturday ឃ្លាតឆ្ងាយពីឆោមឆ្លៅ | |
Sunday airplane ហោះចេញទៅ | Please ពៅ don’t say I ទៅរៀន | ។ |
I will sent you some Money | ទុកគ្រាន់ជីវី pay something | |
Powder bracelet និង ទំនិញ | ដែលរូបស្ងួន think ថាសំខាន់ | ។ |
Twelve months មិនយូរទេ darling | Please ពៅកុំ think I jilt you | |
When I return I គិតគូ | Marry និង you ជាប្រាកដ | ។ |
ដកស្រង់ពី ៖ សប្បាយ សប្បាយ |
អ្នករត់ម៉ូតូឌុប
អ្នករត់ម៉ូតូឌុប | ||
ទ្រីនៗទ្រឺនៗលឿនដូចហោះ | ឆ្វែលឆ្វាត់ផ្លេកផ្លោះកាត់ទីក្រុង | |
ឌុបអ្នកដំណើរមិនអែអង់ | ត្រេចត្រង់ត្រឹមត្រូវមិនប្រមាថ | ។ |
ថ្ងៃខ្លះឌុបតាយាយមីងអ៊ | ថ្ងៃខ្លះក្រៀមក្រំរកស៊ីខាត | |
អត់មានអ្នកជិះសល់តែកាត | មុខជូរដូចត្មាតដេកចាំព្រៃ | ។ |
ថ្ងៃខ្លះមុខរីកដូចគ្រាប់ជីរ | បានឌុបនារីស្រស់ពេកក្រៃ | |
ក្លិនក្លួនក្រអូបដូចចំប៉ី | រំភើបដួងចៃតែម្នាក់ឯង | ។ |
រាល់ថ្ងៃដឹកឌុបអស់មនុស្សសត្វ | វត្ថុគ្រប់សព្វមានកញ្ច្រែង | |
ឧស្សាហ៍ធ្វើការយ៉ាងរអែង | ប្រឹងប្រែងញើសហូរប្តូរជីវិត | ។ |
បាយត្រឹមបាតឆ្នាំងអាំងត្រីងៀត | ហូបចុកត្បិតត្បៀតមានកំរិត | |
សន្សំលុយកាក់ផ្ញើញាតិមិត្ត | ម៉ែឪក្រពិតឯស្រុកស្រែ | ។ |
មួយថ្ងៃសន្សំខំតក់ៗ | រកស៊ីដង្ហក់មិនត្អូញត្អែ | |
របរសុចរិតមិនលួចគេ | សូមព្រះយាងថែលុះភ្លឺស្វាង | ។ |
ដោយ ៖ អ្នកស្រី កែវ ច័ន្ទបូរណ៍ |
កំណាព្យ
បងសូមលាអូនទៅសិក្សា
បងសូមលាអូនទៅសិក្សា | តាមពាក្យសន្យាប៉ាម៉ាក់បង | |
សូមអូនថែរក្សាខ្លួនផង | ព្រោះអីរូបបងឆ្ងាយពិសី | ។ |
មាសស្ងួនកុំបារម្ភទុក្ខព្រួយ | ចិត្តបងមានមួយនោះគឺស្រី | |
អូនជាខ្មែរមារយាទថ្លាថ្លៃ | បងសូមបេតីតែស្រីខ្មែរ | ។ |
សូមអូនអាសូរដល់ចិត្តបង | កុំងាកបែរខ្នងរាប្រួលប្រែ | |
សេចក្តីស្មោះត្រង់នៃស្រីខ្មែរ | អូនគប្បីថែខ្ជាប់ក្នុងប្រាណ | ។ |
បងសូមសន្យានិងអូនថា | ពីរឆ្នាំទៀតណាកែវកល្យាណ | |
នោះយើងទាំងពីរគង់តែបាន | សេចក្តីសុខសាន្តនៃស្នេហ៍យើង | ។ |
កំណាព្យ
អនិច្ចាសិល្បៈខ្មែរ
គួរឱ្យអនិច្ចានិងហួសចិត្ត | វាគឺរឿងពិតមិនម៉ែនមុសា | នូវកេរ្តិ៍ដំណែលសិល្បៈដូនតា |
ពេលនេះប្រែជាធ្លាក់ក្នុងអវចី ។ | ||
បំបូរហូរហៀរក្រុមហ៊ុនផលិត | តែមិនបានគិតនិងឱ្យតម្លៃ | សិល្បៈដូនតាធ្លាប់តែល្បាញល្បី |
មិនបង្កើតថ្មីចាំតែចម្លង ។ | ||
អ្នកខ្លះតាំងខ្លួនជា Super Star | ច្រៀងស្រែកឡូឡាស្តាប់មិនទំនង | ខ្លះទៀតCopyយកបទរៀមច្បង |
ខ្លះអួតអ្នកផងច្រៀងបទបរទេស ។ | ||
បទចិនអង់គ្លេសកូរ៉េឬសៀម | ខ្មែរអាចច្រៀងតាមបានយ៉ាងពិសេស | មិនខ្វល់គេថាលួចបទបរទេស |
បើតែយ៉ាងនេះខ្មែរនឹងវឹកវ ។ | ||
មិនគួរចង់មានបានដោយការលួច | គេនឹងប្រដូចយើងថាជាចោរ | ដូចពួកអាសៀមចោទរឿងអង្គរ |
តើខ្មែរត្រេកអរទទួលយកទេ ? | ||
កំណាព្យ
ឱវាទព្រះពុទ្ធ
ព្រះពុទ្ធឱវាទបីប្រការ | ទុកជាសាសនាព្រះជិនស្រី | |
ប្រដៅសត្វលោកទាំងប្រុសស្រី | បានសុខសួស្តីដូចប្រាថ្នា | ។ |
ទីមួយហាមសាងអំពើរបាប | លាមកឆ្អេះឆ្អាបគ្រប់អាត្មា | |
ដូចជនជាប់គុកគួររអា | បានមានផល្លាគួរស្មាលា | ។ |
កុំសាងអាក្រក់នាំក្តីទុក្ខ | បាបជាជង្រុកកម្មវេរា | |
បីដូចស្រមោលយើងគ្រប់គ្នា | តាមគ្រប់វេលាទាំងយប់ថ្ងៃ | ។ |
ទីពីរត្រូវសាងអំពើល្អ | កុសលបវរអចិន្ត្រៃយ៍ | |
សន្តោសសង្គ្រោះអធ្យាស្រ័យ | ការមានតម្លៃត្រូវខ្ញីឃ្មាត | ។ |
សាងល្អជាថ្នូរដូរយកសុខ | ជាស្បៀងកប់ទុកកុំរវាត | |
ជាតិនេះជាតិក្រោយគ្មានទុក្ខបៀត | បុណ្យជួយគ្រប់ជាតិដល់និពាន | ។ |
ទីបីអប់រំទូន្មានចិត្ត | ឱ្យល្អប្រណីតមិនបំពាន | |
កុំល្មោភចង់បានមិនខ្មាសអៀន | សន្តោសត្រូវរៀនមានមេត្តា | ។ |
ចិត្តជាប្រមុខជាប្រធាន | ទប់ចិត្តទើបមានក្តីសុខា | |
កុំបីភ្លើតភ្លើនក្នុងទោសា | ពាលាមោហាអបាយមុខ | ។ |
ឱវាទទាំងបីត្រូវចងចាំ | ធ្វើតាមបណ្តាំព្រះផ្តាំទុក | |
គ្រប់ពេលវេលាជាត្រីមុខ | យើងពិតបានសុខសាន្តរៀងអើយ | |
ដោយ ភិក្ខុ វ៉ង់ សុភស្ត |
ស្រឡាញ់ស្ទើរតែលេប
ឱ ! កែវនិមល | ចិត្តបងខ្វាយខ្វល់ | ព្រោះតែនឹកស្រី |
បងស្ទើរតែឆ្កួត | ភ្លឹកស្មារតី | ចង់ប្រាប់ពិសី |
ថាបងស្រឡាញ់ ។ | ||
ចង់ស្រែកឱ្យលាន់ | ឱ្យបានរាប់ពាន់ | ពាក្យថាស្រឡាញ់ |
រូបអូនស្អាតណាស់ | សក់រួញអង្កាញ់ | បងសូមស្រឡាញ់ |
តែអូនមួយនាក់ ។ | ||
ជួនកាលបងខឹង | ពេលកែវព្រលឹង | មានប្រុសរាក់ទាក់ |
បងប្រច័ណ្ឌអូន | តែរូបស្រីម្នាក់ | បងសូមរួមរ័ក |
លុះអវសាន ។ | ||
ទោះកើតជាតិណា | បងសូមប្រាថ្នា | ជួបកែវកល្យាណ |
គ្រប់ភពគ្រប់ជាតិ | ផ្ញើជីវិតប្រាណ | សូមឱ្យបងបាន |
ជួបតែពៅស្រី ។ | ||
ពេលអូនស្ងាត់ឈឹង | បងព្រួយទន្ទឹង | មើលតែផ្លូវស្រី |
ថាតើរូបអូន | សុខទុក្ខឬអ្វី ? | បងស្ទើរតែក្ស័យ |
ព្រោះតែព្រួយអូន ។ | ||
សូមអូនមេត្តា | ទៅណាមកណា | រក្សាថែខ្លួន |
ឱ្យដំណឹងផង | តាមអ៊ិ-មេលអូន | កុំភ្លេចណាស្ងួន |
ព្រោះបងទន្ទឹង ។ | ||
បណ្តាំចុងក្រោយរបស់មាតាបិតា
ប៉ាម៉ាក់គាត់តែងប្រាប់ខ្ញុំថា | ឱ្យខំធ្វើការសន្សំប្រាក់ | |
រកបានហើយត្រូវចេះទុកដាក់ | ព្រោះអំណាចប្រាក់ជួយយើងបាន | ។ |
កូនអើយបើយើងរកប្រាក់គ្មាន | អ្នកផងបំពានលើខ្លួនប្រាណ | |
គេមើលថោកកូនដូចតិរច្ឆាន | កូនគង់តែបានជួបក្តីទុក្ខ | ។ |
ប៉ាម៉ាក់មិនចង់បានអ្វីទេ | ចង់ឃើញមាសមេបានក្តីសុខ | |
មុនគ្រាខ្លួនផុតកម្មអស់ទុក្ខ | ពីនេះទៅមុខគ្មានម៉ាក់ប៉ា | ។ |
ពេលម៉ាក់ប៉ាស្លាប់ចាកកូនទៅ | សូមកូនមាសពៅចុងរក្សា | |
តាំងខ្លួនឱ្យខ្ជាប់ក្នុងធម៌អាថ៌ | ព្រមទាំងរក្សាប្រទេសផង | ។ |
ដោយៈ ឈន់ សុទ្ធិពង្ស |
ដំបូន្មានមាតាបិតា
កូនថាសម័យទំនើបថ្មី | ត្រូវទិញឡានថ្មីទើបសង្ហា | |
ទាំងទូរសព្ទនាឡិកា | ទៅណាមកណាមិនខ្មាសគេ | ។ |
ឯប៉ាម៉ាក់គាត់បានពោលថា | ឡានថ្មីនោះណាមិនបាច់ទេ | |
ទូរសព្ទនាឡិកាទ្វេ | គ្រាន់មានដូចគេក៏បានហើយ | ។ |
កូនម៉ែគួរតែសន្សំប្រាក់ | ត្រូវផ្ញើទុកដាក់ក្នុង Bank អឺយ | |
ខំរកស៊ីកុំធ្វើព្រងើយ | គ្រាខ្លួនចាស់ហើយមិនលំបាក | ។ |
ទោះកូនមានទូរសព្ទថ្មី | ពេលកូននិយាយប្រាក់ចេញចាក | |
អស់ប្រាក់ហើយកូនគង់លំបាក | ព្រោះខ្មែរនោះយ៉ាករកប្រាក់ណាស់ | ។ |